Μυθολογία:

Οι μυθικοί Τηλεβόες με ίσως το πιό σημαντικό κέντρο τους το νησί Τάφος (το σημερινό Μεγανήσι) υπήρξαν περιβόητοι Θαλασσινοί και πειρατές. Οι Τηλεβόες, αφού κατέλαβαν τα Ιόνια νησιά, διεκδίκησαν ακόμη και την εξουσία των Μυκηνών. Σε μάχη δε μεταξύ των ο βασιλιάς των Μυκηνών έχασε 7 από τα 8 παιδιά του. Την εκδίκηση ανέλαβε ο ανεψιός του βασιλιά, ο Αμφιτρύωνας με συμμάχους τον Κέφαλο από την Αττική, τον Πανοπέα από την Φωκίδα και τον Έλειο από την Αργολίδα. Αυτός κυρίευσε τα Ιόνια νησιά και τα δώρισε στον Κέφαλο και τον Έλειο που εγκαταστάθηκαν εκεί. Γιός του Κέφαλου ήταν ο Αρκείσιος και του Αρκείσιου ο Λαέρτης, ο πατέρας του Ομηρικού Οδυσσέα.

Ομηρική Ιθάκη = Λευκάδα; Ο Γερμανός αρχαιολόγος Dorpfeld, σε αντίθεση με τον Schliemann του οποίου ήταν βοηθός, είναι ο πρώτος που αναζήτησε την Ομηρική Ιθάκη στη Λευκάδα. Ο λόγος που τον ώθησε σ’αυτό το συμπέρασμα είναι ότι το φυσικό τοπίο που περιγράφει ο Όμηρος ταιριάζει πιο πολύ στη Λευκάδα. Τα κοπάδια δεν θα μπορούσαν να είναι στην Ακαρνανία γιατί δεν θα μπορούσαν να τα ελέγχουν από την Ιθάκη με αιτία την απόσταση (μεγάλη για την εποχή) ενώ από τη Λευκάδα ήταν πολύ πιο εύκολο. Η αλλαγή του ονόματος δικαιολογείται με την επιδρομή των Δωριέων και το διωγμό των Ιθακών από την πατρίδα τους και την εγκατάστασή τους στη σημερινή περιοχή που ονόμασαν Ιθάκη. Πάντως, οριστική απάντηση για το θέμα αυτό δεν έχει δοθεί.

8000 π.Χ: Εργαλεία πυριτολιθικά της Παλαιολιθικής εποχής στο βόριο και στο νότιο τμήμα του νησιού βρέθηκαν το 1967 από τον Α. Σορδίνα.

2000 π.Χ: Στην πεδιάδα του Νυδριού, βρέθηκαν ίχνη εκτεταμένου οικισμού της πρώιμης εποχής του χαλκού. Τάφοι και θεμέλια κυκλικών κτισμάτων.

1500 π.Χ: η Ιθάκη ήταν πρωτεύουσα ενός μεγάλου κράτους, που επεκτεινόταν στην Κεφαλλονιά, Λευκάδα, Ζάκυνθο και στα παράλλια της Αιτωλοακαρνανίας.

1100 π.Χ: Κατάληψη του Νησιού από τους Δωριείς που μετέφεραν την Νήρικο της Ακαρνανίας στη Νήρικο της Λευκάδας. Οι κάτοικοι της Λευκάδας εκδιώχθηκαν νότια και με τη σειρά τους έδιωξαν τους Ιθακήσιους που κατοικούσαν εκεί (κατα τον Δαίρπφελντ (W. Dorpfeld)).

650 π.Χ: Κατάληψη από τους Κορίνθιους. Μεγάλη εμπορική ανάπτυξη. Μετονομασία σε ΛΕΥΚΑΔΑ. 20.000 κάτοικοι.

338 π.Χ: Κατάληψη από τον Φίλιππο τον Μακεδόνα.

292 π.Χ: Κατάληψη από τον Αλέξανδρο, γιο του Πύρρου βασιλιά των Μολοσών.

197 π.Χ: Ρωμαϊκή κατοχή.

31 π.Χ: Μετά τη ναυμαχία του Ακτιου και την ίδρυση της Νικόπολης στην απέναντι στεριά της Ηπείρου μετατοπίζεται η ισορροπία δυνάμεων από το νησί στη καινούργια πόλη.

6ος αιώνας μ.Χ: Δύο καταστροφικοί σεισμοί στα μέσα του 6ου αιώνα ήταν μοιραίοι για την εξέλιξη του νησιού.

1293: Δίνεται από τον ηγεμόνα του Δεσποτάτου της Ηπείρου Νικηφόρο, ως προίκα στην κόρη του Μαρία που την πάντρεψε με τον Ιωάννη Ορσίνη που ήταν γιος του R.Orsini αφέντη της Κεφαλονιάς και της Ζακύνθου. Χτίζεται το κάστρο της πόλης για την προστασία της από τους πειρατές.

1330: Αποικισμός του Αγ.Πέτρου από κατοίκους της επαρχίας της Καλαβρίας της Κάτω Ιταλίας.

1381: Ο Κάρολος ο Α’ μεταφέρει την πόλη γύρω από το Φρούριο.

1463: Χτίζεται ο ναός της Αγίας Μαύρας μέσα στο Φρούριο από την Ελένη κόρη του Θ. Παλαιολόγου.

1479: Οι ΤΟΥΡΚΟΙ καταλαμβάνουν το νησί από τους Τόκκους που είχαν πάρει την κυριαρχία του νησιού μετά τους Ορσίνι.

1684: Κατάληψη του νησιού από τους ΕΝΕΤΟΥΣ. Η πρωτεύουσα μεταφέρεται από το κάστρο της Αγίας Μαύρας στη σημερινή θέση και παρατηρούμε μια πνευματική και κοινωνική άνθηση του νησιού.

1797: Οι Γάλλοι  κατέλυσαν την κυριαρχία των Βενετσιάνων στα Ιόνια νησιά.

1810: Την κατέλαβαν οι Αγγλοι.

1864 (21η Μαΐου): Ένωση με την Ελλάδα.

1900: Περονόσπορος καταστρέφει τα αμπέλια του νησιού που έγινε αιτία να ξεκινήσει ένα μεγάλο κύμα μετανάστευσης.

1960:Αρχίζει η ανάκαμψη του νησιού που κορυφώνεται με την τουριστική ανάπτυξη που αυξάνεται χρόνο με το χρόνο.


***το περιεχόμενο αντλήθηκε από εργασία μαθητή/τριας (πριν το 2004)***