Εδώ θα βρείτε υλικό σχετικά με τη Βιβλιοθήκη ΕΠΕΑΕΚ που διαθέτει το Σχολείο μας.
Θα φροντίσουμε με τη βοήθεια μαθητών και εκπαιδευτικών να σας προτείνουμε τίτλους από τη βιβλιοθήκη μας και να σας παροτρύνουμε να την επισκέπτεστε ακόμη περισσότερο και να δανείζεστε όλο και περισσότερα βιβλία.
Οι παρακάτω τίτλοι αποτελούν λογοτεχνικά αριστουργήματα, Ελλήνων και Ξένων συγγραφέων, και προτείνονται για να ξεκινήσουμε το ταξίδι της ανάγνωσης…
Η επιλογή έγινε από την κ. Μούλια Θάλεια, Φιλόλογο του Σχολείου μας.
Η ιστορία της Ευγενίας Γκραντέ διαδραματίζεται στις αρχές του 19ου αιώνα, στην επαρχία της Γαλλίας, στο Σωμύρ. Η Ευγενία κατοικούσε μαζί με την θρησκευόμενη οικογένειά της και την πιστή υπηρέτρια τους, την Νανόν, και την διεκδικούσαν δύο οικογένειες για νύφη τους, γιατί ήταν η μόνη κληρονόμος της τεράστιας περιουσίας της οικογενείας. Η μητέρα της ήταν ένας αδύναμος χαρακτήρας και αγαπούσε πολύ την Ευγενία. Ο πατέρας της ήταν ένας πλούσιος αλλά φιλάργυρος, τσιγκούνης και αρκετά σκληρός άνθρωπος. Η ζωή τους, και κυρίως της νεαρής Ευγενίας, ήταν μονότονη, χωρίς εντάσεις. Όμως αυτό αλλάζει, όταν ο θείος της, ο αδερφός του πατέρα της, αυτοκτονεί λόγω των χρεών που έχει, και ο γιος του, ο Κάρολος πηγαίνει στο Σωμύρ, χωρίς όμως να γνωρίζει το τραγικό αυτό γεγονός. Ο Κάρολος είναι ένας όμορφος και φιλόδοξος νέος, αριστοκράτης κι αυτά είναι οι αιτίες να γεννηθούν συναισθήματα στην Ευγενία για τον ξάδερφο της. Όταν ο Κάρολος μαθαίνει ότι πλέον είναι ορφανός κι από πατέρα, γιατί είχε πεθάνει και η μητέρα του πριν από ένα μικρό διάστημα , υποφέρει και δυστυχεί. Η συμπόνια που έδειχνε καθημερινά η Ευγενία για τον Κάρολο, καθώς δεν άντεχε να τον βλέπει σε αυτή την κατάσταση, είναι ο λόγος που και ο ίδιος αρχίζει να έχει αισθήματα για εκείνη.
Η Λωξάντρα δεν είναι απλώς βιογραφία, ούτε απλώς μυθιστόρημα.
Στο συναρπαστικό αυτό κείμενο, οι πραγματικοί και οι φανταστικοί χαρακτήρες συγχωνεύονται για να αναπλάσουν την εικόνα της Πόλης πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Λωξάντρα είναι η ιστορία της γιαγιάς της συγγραφέως: μέσα από αυτήν η συγγραφέας ξαναζωντανεύει μια ολόκληρη εποχή.
Το καπλάνι της βιτρίνας διαδραματίζεται το 1936, με πρωταγωνίστριες τη Μέλια και τη Μυρτώ, οι οποίες, πότε ΕΥ-ΠΟ και πότε ΛΥ-ΠΟ, περνούν το καλοκαίρι στο Μαλαγάρι της Σάμου σ? ένα σπίτι που σφύζει από ζωή. Ήρωες τα παιδιά του χωριού, οι γονείς, ο παππούς, η θεία Δέσποινα, η υπηρέτρια η Σταματούλα, ο εξάδελφος Νίκος. Ο Μεταξάς επιβάλει δικτατορία και όλα αλλάζουν. Λέξεις σβήνονται από το λεξιλόγιο του σπιτιού, ο Νίκος εξαφανίζεται, μυστικά πρέπει να κρατηθούν, το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς μετατρέπεται σε κέντρο αντίστασης.
Για χρόνια, Το καπλάνι παρέμεινε στη μνήμη των ηρωίδων μέσα στη βιτρίνα της σάλας, στο Μαλαγάρι, καθώς δεν πρόλαβε να μπει στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων γιατί λογοκρίθηκε ως κομμουνιστικό. Στη συνέχεια αποσύρθηκε, επανακυκλοφόρησε μετά τη χούντα των συνταγματαρχών, γοήτεψε, σχολιάστηκε, μεταφράστηκε, έγινε μάθημα στο πανεπιστήμιο, τηλεοπτική σειρά από την κρατική τηλεόραση, αγαπήθηκε από τους ενήλικες, ιδεολογικούς συντρόφους και απ’ αυτούς της «άλλης πλευράς», και κατάκτησε τους φυσικούς του αναγνώστες.
Γιατί όμως; Τι έχει αυτό το βιβλίο που καθιερώθηκε παγκοσμίως ως ένα από τα κορυφαία βιβλία για παιδιά καθιερώνοντας και τη συγγραφέα του ως πρωτοπόρο στην ιστορία της ελληνικής παιδικής λογοτεχνίας.
Ήταν εντελώς διαφορετικό απ’ ό,τι γραφόταν εκείνη την εποχή για παιδιά!
Η Άλκη Ζέη παραβίασε και κατάρριψε με Το καπλάνι πολλά στεγανά, και πρώτα απ’ όλα τον μύθο και την άποψη ότι τα κοινωνικά και πολιτικά που συμβαίνουν στον κόσμο ξεπερνούν την αντίληψη των παιδιών. Δεν έκανε λοιπόν μια τομή, όπως δηλώνει συχνά, αλλά πολλές, προάγοντας, μαζί με άλλους συγγραφείς που ακολούθησαν μετέπειτα, το κοινωνικό μυθιστόρημα για παιδιά.
Οι μεγάλες προσδοκίες είναι η ιστορία του Πιπ που μετά τον θάνατο τον γονιών του μεγαλώνει με την αδελφή του κυρία Γκάρτζερι και τον άντρα της τον αγαθιάρη σιδερά Τζο.Στην αρχή η ζωή του Πιπ φαίνεται ήσυχη,τίποτα σημαντικό δεν συμβαίνει και φαίνεται πως μεγαλώνει για να γίνει σιδεράς όπως και ο άντρας της αδελφής του.Μια μέρα τον περιμένει μια περιπέτεια στους βάλτους,συναντάει έναν κατάδικο ο οποίος τον υποχρεώνει να τον βοηθήσει κι εκείνος απο φόβο το κάνει. Στην συνέχεια γνωρίζει μια αλλόκοτη γριά την Μις Χάβισαμ η οποία ζει έγκλειστη στο αρχοντικό της,ένα παλιό καταθλιπτικό σπίτι που θα έλεγε κανείς πως ο χρόνος εκεί μέσα είχε σταματήσει χρόνια πριν. Μαζί της ζει και η προστατευόμενη της η Εστέλα μια κοπέλα που η ψυχρή ομορφιά της εντυπωσιάζει και ταυτόχρονα απελπίζει τον μικρό Πιπ. Μια μέρα ξαφνικά και ενώ ο Πιπ έχει πια αρχίσει να εργάζεται ως σιδεράς πλάι στον Τζο,εμφανίζεται κάποιος λέγοντας του πως έχει την ευκαιρία να μορφωθεί και να αλλάξει εντελώς την ζωή του με αντάλλαγμα να αφήσει το σπίτι όπου έμενε για να πάει στο Λονδίνο. Κι έτσι ο Πιπ έχει μια ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρό του όμως θα τα καταφέρει ή οι μεγάλες προσδοκίες του τελικά θα του βγουν σε κακό
Το περιεχόμενο του είναι η πρωτότυπη διήγηση από τις καλοκαιρινές διακοπές του μικρού Πέτρου στο υποστατικό του παππού του στα Κιμιντένια, βουνά της Μ. Ασίας απέναντι από τη Μυτιλήνη. Εκεί παραθερίζει κάθε καλοκαίρι με τις τέσσερις αδελφές του, τη Λένα, την Άρτεμη, την Αγάπη και την Ανθίππη. Η ιστορία αναφέρεται στις αρχές του 20ου αιώνα.Ο μικρός πρωταγωνιστής μιλά για τις περιπέτειες που έζησε εκεί με την αγαπημένη του αδελφή την Άρτεμη, τα όνειρα που έκαναν μαζί, τις διαφωνίες τους, μα περισσότερο για την αδελφική αγάπη που τους ένωνε βαθιά. Περιγράφει ακόμα τους χαρακτήρες παράξενων και μελαγχολικών ανθρώπων που γνώρισε και διηγείται λυπητερές ιστορίες για αγάπες που χάθηκαν εξαιτίας της φτώχειας και της ηλικιακής διαφοράς. Το τελευταίο γεγονός που αφηγείται ο μικρός Πέτρος είναι ο εκπατρισμός της οικογένειάς του, αλλά και των άλλων κατοίκων της Μ. Ασίας, κάτω από την απειλή των Τούρκων. Ο συγγραφέας εκφράζει έντονα τα συναισθήματα των ηρώων του, ιδίως τον πόνο και την αγάπη για τους ανθρώπους αλλά και τον τόπο τους, μέσα από τις σκέψεις και τη συμπεριφορά τους. Έτσι καταφέρνει να συγκινήσει τους αναγνώστες και να τους προκαλέσει συμπόνια και αγωνία για την τύχη των ηρώων. Οι εικόνες και τα τοπία που περιγράφει ο συγγραφέας, άγνωστα σε μας που ζούμε στις σύγχρονες πόλεις, τα στοιχεία παλιότερων πολιτισμών, όπως η πατριαρχική οικογένεια, η ζωή στα υποστατικά, οι αντιλήψεις για τους ανθρώπους από άλλες χώρες καθώς και κάποια στοιχεία παραμυθιού που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας, όπως τα ξωτικά ή τα αντικείμενα που κινούνται και μιλούν σα ζωντανά εξάπτουν το ενδιαφέρον για το άγνωστο σε μας παρελθόν. Η ζωντανή αφήγηση που πετυχαίνει ο συγγραφέας μάς δημιουργεί την εντύπωση πως συμβιώνουμε με τους πρωταγωνιστές των διηγήσεων.
Η Αιολική Γη έχει κυκλοφορήσει σε πολλές χώρες και έχει μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες. Οι κριτικές που έχει εισπράξει είναι πολύ καλές και μπορούν να το διαβάσουν αναγνώστες κάθε ηλικίας.
Δύσκολο στον ορισμό του (γοτθική νουβέλα, μεσαιωνικό χρονικό, αστυνομικό μυθιστόρημα, ιδεολογικό αφήγημα, αλληγορία… ) αυτό το μυθιστόρημα (που η υπόθεσή του εμπλέκεται με την Ιστορία, γιατί ο συγγραφέας – ψευδόμενος πιθανόν – διαβεβαιώνει πως ούτε μια λέξη δεν είναι δική του), μπορεί ίσως να διαβαστεί από τρεις κατηγορίες αναγνωστών. Η πρώτη κατηγορία θα συναρπαστεί από τις συνωμοσίες και τις απρόβλεπτες εξελίξεις και θα αποδεχθεί ακόμη και τις μεγάλες λόγιες συζητήσεις και τους φιλοσοφικούς διαλόγους, καθώς θα προαισθάνεται ότι ακριβώς σ’ εκείνες τις αόριστες σελίδες φωλιάζουν τα αποκαλυπτικά σημεία, ίχνη και αποτυπώματα. Η δεύτερη θα παθιαστεί με τη διαμάχη των ιδεών και θα αποτολμήσει συσχετισμούς (τους οποίους ο συγγραφέας αρνείται να επικυρώσει) με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Η τρίτη κατηγορία αναγνωστών θα εννοήσει ότι το κείμενο αυτό είναι μια συρραφή άλλων κειμένων, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με αναφορές, ένα βιβλίο φτιαγμένο από βιβλία. Και για τις τρεις αυτές κατηγορίες, ο συγγραφέας αρνείται να αποκαλύψει τι ήθελε να πει το βιβλίο. Αν ήθελε να υποστηρίξει μια θέση, θα έγραφε ένα δοκίμιο, όπως τα τόσα που έχει γράψει. Αν έγραψε μυθιστόρημα, το έκανε επειδή ανακάλυψε – σε ώριμη ηλικία – ότι αυτό που δεν μπορούμε να θεωρητικοποιήσουμε, πρέπει να το αφηγηθούμε.
Η Αργώ (τόμος Α΄ 1933, τόμος Β΄ 1936) είναι μυθιστόρημα του λογοτέχνη και νομικού Γεωργίου Θεοτοκά, ο οποίος θεωρείται από τους σημαντικότερους εκφραστές της «Γενιάς του ’30». Ο πρώτος τόμος της κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πυρσός για πρώτη φορά το 1933, ενώ ο δεύτερος και τελευταίος το 1936. Το γενικό πλαίσιο του έργου, αφορά μια περιγραφή-τοιχογραφία της Ελλάδας και κυρίως του αστικού περιβάλλοντος της Αθήνας. Αναφέρεται στις κοινωνικές αναζητήσεις την εποχή του μεσοπολέμου, όπου μετά τη μικρασιατική καταστροφή, κυριαρχούν η ιδεολογικό-πολιτική αστάθεια. Ο Θεοτοκάς τα περιγράφει όλα αυτά μέσα από την πορεία των χαρακτήρων του έργου. Ο ίδιος ο Θεοτοκάς στην εισαγωγή του πρώτο τόμου αναφέρει: «Σαν άρχισα αυτό το βιβλίο, η μοναδική μου πρόθεση ήταν να ζωντανέψω μερικά ανθρώπινα πλάσματα που τριγυρνούσανε στη φαντασία μου και βασάνιζαν τις ώρες της σχόλης μου. Κατόπι, σαν προχώρησε η δουλειά, μου ήρθε η όρεξη να δώσω με αυτήν την ευκαιρία, μια γενική κάπως έκθεση της ελληνικής ζωής και των προβλημάτων της εποχής μας. Έτσι η «Αργώ» πήρε διαστάσεις που δεν τις περίμενα».
Ξεκινώντας από ένα έγκλημα για το οποίο υπεύθυνη είναι η ίδια η κοινωνία, ο Ντοστογιέφσκι, στο πρόσωπο του θύτη, που είναι συγχρόνως και θύμα, προβάλλει την υπαρξιακή του αγωνία σε έναν κόσμο ζοφερό.
Με το «Έγκλημα και τιμωρία» ο συγγραφέας θέτει ενώπιόν μας το υπαρξιακό πρόβλημα:
Ο φοιτητής Ρασκόλνικωφ, που έγινε δολοφόνος διαμαρτυρόμενος για την κοινωνική αδικία και καταγγέλοντάς την, προβληματίζεται αν σε τελευταία ανάλυση είναι ο ίδιος εγκληματίας, τη στιγμή που όσοι κάνουν τους πολέμους ευθύνονται για εκατομμύρια θανάτους σε όλο τον κόσμο…
Η ψυχολογική ανάλυση του ήρωα από το μεγάλο Ρώσο συγγραφέα δίνει στο έργο βάθος και ο προβληματισμός του το καθιστά διαχρονικό. Δίκαια θεωρείται ένα από τα μεγάλα μυθιστορήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και διδάσκεται σε πολλές σχολές Ψυχολογίας πανεπιστημίων του σύγχρονου κόσμου.
O Λεωνής γυρίζει στο νησί του τη Μυτιλήνη, μετά την μικρασιατική καταστροφή, με τραυματικές εμπειρίες κυρίως ψυχικές και ελαφρώς σωματικές. Τον υποδέχονται συγγενείς φίλοι και συγχωριανοί με αγάπη και σεβασμό. Συναντά την Σαπφώ, δασκάλα χήρα γυναίκα του αδικοσκοτωμένου λοχία και φίλου του, που έκλεισε τα μάτια του στο διπλανό κρεββάτι του άθλιου νοσοκομείου όπου νοσηλεύονταν και οι δύο, για να της παραδώσει τα φτωχά προσωπικά αντικείμενα του άτυχου συζύγου της! Μα συναντά τα απίστευτα χρυσά της μάτια! Μια ιστορία τρυφερής αγάπης εξελίσσεται μεταξύ τους κάτω απο τα αδηφάγα αντρικά βλέμματα του χωριού και τα ζηλόφθονα γυναικεία της τότε τοπικής συντηρητικής κοινωνίας! Μα πάνω απ’όλους το φάντασμα του αδικοπεθαμένου συζύγου Βρανά που θυσίασε την ζωή του για την πατρίδα, θα τους κυνηγά ανελέητα! Θα νικήσει άραγε η αγάπη ζωντανούς και πεθαμένους;
Στο Νυχτερέμι, ένα χωριό της Θεσσαλίας κοντά στις εκβολές του Πηνειού, οι κάτοικοί του, αγρότες Έλληνες όλοι, ενώ βρίσκονται στα δικαστήρια με τον μπέη της περιοχής, στην προσπάθειά τους να ξεκαθαρίσουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς του χωριού, με τη κρυφή ελπίδα ότι θα καταφέρουν να νικήσουν και να θεωρηθούν τα κτήματα δικά τους και όχι του μπέη φτάνει ένας γέρος ζητιάνος μαζί με το δεκαπεντάχρονο ζητιανόπουλό του. Το κύριο πρόσωπο του μυθιστορήματος, ο από τα Κράκουρα ή Κράβαρα, ζητιάνος ονόματι Τζιριτόκωστας, αφού ξυλοφορτωθεί αγρίως από τον τελωνοφύλακα Βαλαχά, θα προκαλέσει τη συμπόνια των κατοίκων που θα προσφέρουν φιλοξενία και τροφή. Την επόμενη μέρα, ο ζητιάνος θα προκαλέσει το ενδιαφέρον των γυναικών του χωριού, με τα «θαυματουργά βοτάνια» του, και θα κατορθώσει να πουλήσει, το «αγαπόχορτο», το «σερνικοβότανο» και άλλα βοτάνια, καθώς και υλικά για ξόρκια και για μαγικά, παίρνοντας σε αντάλλαγμα ότι πιο ακριβό έβλεπε ότι είχε το κάθε σπίτι, που θα το μεταπουλούσε και θα γέμιζε με χρυσές λίρες. Αδιάφορος και ασυγκίνητος για τη μοίρα και τη τύχη αυτών των γυναικών θα δώσει βοτάνια που θα φέρουν το θάνατο, ενώ θα καθοδηγήσει επιδέξια όλο το χωριό, άντρες και γυναίκες, για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες του. να εκδικηθεί δηλαδή το ξύλο που έφαγε από τον τελωνοφύλακα, παίζοντας με την αμάθεια και τη δεισιδαιμονία των κατοίκων, καθοδηγώντας τους να βάλουν φωτιά στο σπίτι που μένει για να τον κάψουν ζωντανό. Τέλος, θα βάλουν φωτιά στο μεγάλο σπίτι του μπέη, οπότε καταφτάνουν οι ελληνικές αρχές και οι Τούρκοι αφέντες της περιοχής και οδηγούν όλους τους άντρες στη φυλακή της Λάρισας, βυθίζοντας το χωριό στον αφανισμό. Ο ζητιάνος, ξεφεύγει από όλες τις δυσκολίες, χάρη στην καταπληκτική προσαρμοστικότητά του, στην ασυνειδησία του χαρακτήρα του, στην εξυπνάδα του και ενώ αυτός σπέρνει το θάνατο και τη καταστροφή, κατορθώνει να φύγει από το χωριό, άθικτος και πλούσιος.